در بازار کنونی املاک اداری بین المللی از زوایای مختلفی می توان به بررسی و کلاس بندی فضاها و ساختمان های اداری پرداخت، معیارهایی مانند سایز، شکل و حتی نوع پلان و جانمایی فضاها می توانند عامل تمایز این گونه ساختمان ها باشند . اما به طور کلی فضاهای اداری را می توان در گروه های زیر تقسیم بندی کرد :
•دفاتر اداری سنتی
•فضاهای اداری خلاقانه
• فضاهای اداری یکپارچه
•Co-working space
•دفاتر کار اشتراکی
دفاتر اداری سنتی – traditional office
برای دفاتر حقوقی، شرکت های مالی و شرکت های بازرگانی چیدمان سنتی اداری بهترین گزینه است . این شرکت ها به کارمندان خود فضاهای خصوصی و ساکت می دهند یا فضاهایی برای ارتباط با مشتریان و حل مسائل کارفرماها ایجاد می کنند . ویژگی های عمده فضاهای اداری سنتی شامل فضای پذیرش، اتاق جلسات، میز مشترک کاری و … می باشد . برای شرکت هایی که حریم خصوصی برای فعالیت های آنها اهمیت دارد این سبک از فضاهای اداری کاربردی تر خواهد بود .
یکی از حالت های مدرن در عین حال سنتی در تامین فضاهای اداری شرکت ها ایجاد فضاهای flexible office می باشد که بتوان متناسب با نیازهای کاری و مالی مشتری دیوارها و به نوعی ابعاد فضای اداری قابل واگذاری را تغییر داد .
دفاتر اداری خلاقانه – Creative office
امروزه دفاتر اداری خلاقانه را به اسم فضاهای open-plan می شناسند . دفاتر اداری نوآور می توانند سنتی یا دفتر اشتراکی هم باشند . هرچند آنها به طور چشمگیری از لحاظ سبک با یکدیگر متفاوت خواهند بود . عموما دفاتر کاری خلاقانه دارای ویژگی هایی نظیر کف چوبی، ارتفاع سقف بالا، پنجره های بزرگ، اتاق ها و فضاهای خصوصی کمتری می باشند . این گونه پلان ها بر روی همکاری و فعالیت های مشترک بین کارمندان تمرکز دارند . در این فضاهای اداری دیوار و المان های مسدود کننده بین دپارتمان های مختلف به حداقل رسیده است تا میزان ارتباطات و همکاری بین پرسنل و مدیران افزایش یابد . در این فضاها میزان استفاده از هر مترمربع فضای اداری افزایش می یابد زیرا تعداد کارمند بیشتری در فضای محدودتر در کنار هم دور یک میز فعالیت می کنند . به طور معمول شرکت های استارت آپی، تکنولوژی، IT و شرکت های تبلیغاتی از این فضاهای پلان آزاد بیشتر استفاده می کنند .
فضاهای اداری یکپارچه –Contiguous office
اتاق های اداری که در یک یا چند طبقه توسط یک شرکت خاص اجاره شده باشد را فضای اداری یکپارچه می نامند .
به عنوان مثال یک شرکت تمام اتاق های بین طبقات 3 تا 6 یک ساختمان را اجاره می کند .
این گونه فضاهای اداری توسط شرکت های بزرگی اجاره می شود که به فضاهای کاری بیشتری برای دپارتمان های متنوع تری نیاز داشته باشند عموما کار این دپارتمان ها و یا شرکت های زیرمجموعه متفاوت از هم است اما شرکت ها نیاز دارند تا به طور یکپارچه بر روی فعالیت های زیرمجموعه های خود نظارت داشته باشند .
Co-working space
این فضاها را نیز می توان فضای کار اشتراکی در نظر گرفت . در این محیط ها که عموما دارای ابعاد بزرگ، سقف بلند و پلان آزاد می باشند هر فرد و یا شرکت می تواند با پرداخت مبلغی حتی به میزان یک ماه از یک فضای کاری با امکانات متنوعی مانند اتاق کنفرانس، اتاق جلسات، آشپزخانه، سیستم های امنیتی ، دستگاه ها و ماشین الات اداری مانند کپی استفاده نمایند.
در این فضاهای اداری فرد می تواند حتی یک میز در هر بخشی از سالن برای خود اجاره کند(Hot desk) و یا اینکه در حالت به اصطلاح Dedicated office عملا اتاق مخصوص به خود را در چنین محیطی اجاره کند .
از سوی دیگر چون این سبک از طراحی فضاهای اداری بیشتر برای فعالیت های استارت آپی یا کمپانی های جوان و دانشجویان تازه فارغ التحصیل شده که می خواهند با هزینه کم فعالیت یا نمونه اولیه کاری خود را اجرا کنند مناسب است .
دفاتر کار اشتراکی – Shared office
یک تعریف برای دفاتر کار اشتراکی این است که یک شرکت بخشی از فضای یک کمپانی بزرگ تر مثلا چند اتاق را برای فعالیتی خاص اجاره کند . این اتفاق یک بازی برد- برد برای هر دو گروه است در این حالت هزینه های بالاسری مانند آب و برق تقسیم می گردد . یک حالت دیگر استفاده از فضاهای کاری مثلا چند اتاق مختلف در یک ساختمان با استفاده از برخی امکانات و تجهیزات مشترک مثلا اتاق کنفرانس، اتاق جلسات، نگهبانی ، پذیرش و … که این فعالیت ها به انضمام بخش های خدماتی مثل نظافت یا تعمیر و نگهداری به طور مشترک انجام می شود .
در دفاتر کار اشتراکی بخش اعظمی از خدمات به صورت پرداخت مبلغ شارژ بر روی هزینه اجاره در نظر گرفته می شود . این حالت نسبت
به co-working space دارای کنترل بیشتری بر روی بخش های کسب و کار و فضاهای تحت اختیار شرکت ها می باشد و البته حریم خصوصی بیشتری نیز برای شرکت ها قائل می شود .
هرچند به طور منطقی و کلاسیک استانداردهای رسمی برای دسته بندی ساختمان های اداری وجود ندارد و بعضا برخی گروه بندی ها سلیقه ای اعمال می گردد اما ساختمان های اداری بر مبنای معماری، موقعیت، خدمات و امکاناتی که به ساکنین و کاربران خود ارائه می دهند به سه دسته تقسیم بندی می شوند :
کلاس A این ساختمان ها در میان بزرگ ترین و با کیفیت ترین ساختمان های قرار می گیرند، هم می توانند جزو ساختمان های نوساز باشند هم چند سال ساخت که در یک لوکیشن خاص بنا شده باشد، عموما تکنولوژی های برتر و خاص در انها استفاده شده است و یا دارای معماری یونیک و ساختمان و سازه متفاوتی هستند، گاهی بر اساس نام مالک و یا معمار در درجه کیفی برتر قرار می گیرند . عموما خدمات و سرویس هایی که از جنس تعمیر و نگهداری، تکنولوژی و لابی و کانسیرژ به مراجعین و کاربران ارائه می دهند موجب ایجاد تمایز می شود .
این ساختمان ها عموما دارای قیمت و اجاره بالاتری از ساختمان های معمولی اطراف خود می باشند .
کلاس B ساختمان هایی که در این دسته قرار می گیرند عموما دارای سن بنای بیشتری هستند اما هنوز امکانات و خدمات قابل قبولی را به ساکنین و کاربران ارائه می دهند . مثلا مدیریت مناسب و یا تعمیر نگهداری مطلوب در ساختمان وجود دارد. این ساختمان ها اغلب شرکت های نوپا و در حال رشد را به خود جذب می کنند تا با شرایط اقتصادی معقول تری از امکانات مناسب استفاده نمایند .
از سوی دیگر این ساختمان ها را می توان در مناطق مهم اداری شهری نیز با هزینه مناسب تری نسبت به A class پیدا کرد .
کلاس C این ساختمان ها به نسبت ساختمانهای گروه B خدمات کمتری را به کاربران خود ارائه می دهند . مثلا لابی ندارند و یا حداقل های نگهداری و تعمیرات را بدون داشتن مدیریت یکپارچه ارائه می دهند. این نوع ساختمان ها در بازار بین المللی بسیار کم هستند زیرا در مارکت کنونی متقاضی چنین ساختمان هایی کم و حضور در آنها برای شرکت ها مستلزم بازسازی و نوسازی می باشد .
